Weet je wat disbalans is? Dat is het tegenovergestelde van balans. Dat is waarom je naast een dikke buik ook een dikke kont krijgt. Zodat je rechtop blijft lopen. De natuur werkt ook met balans. Alles is in balans. En dat is heel mooi en ook heel belangrijk. Ik zal even een voorbeeld geven.

Ik zat van de week een documentaire te kijken van Sir David Attenborough. Die liet zien hoe de kelpwouden voor de kust van Californië een prachtig ecosysteem zijn. Kelp is een enorm soort zeewier wat wel 50 meter hoog kan groeien. Het zorgt voor een woonplaats voor allerlei vissen, zoogdieren, schelpen, krabben en noem het maar op. Het zit er. Helemaal geweldig. Maar!
Natuurlijk is er een maar. Er is een bedreiging! Niet de mens, maar zee-egels. Je kent ze wel. Die onderwaterkastanjes. Die zijn een bedreiging voor de kelpwouden. Die eten namelijk kelp.
Helemaal prima, want het kelp kan zich verweren. Er wonen namelijk dieren in het kelp die gek zijn op onderwaterkastanjes. Zo heb je de zeeotter. Die neemt ze mee naar boven en haalt al liggend
op zn rug de stekelige buitenkant er af. Dit is een ecosysteem. Hier binnen is balans. Als je 1 van de schakels weg haalt valt het ecosysteem uit elkaar. Haal je de zee-egel weg, dan heeft de zeeotter
niks te eten. Haal je de zeeotter weg, dan wordt het kelp opgegeten door de zee-egels. En als je het kelp weghaalt, dan is er helemaal niks meer. En dit is wat er her en der gebeurt zodra de mens
ergens zich mee gaat bemoeien. Wij zorgen voor een disbalans. En eigenlijk doen we dat op vrij veel plekken.

Denk bijvoorbeeld eens aan de Veluwe. Die is de laatste tijd erg veel in het nieuws, want hier zijn voor het eerst in veel te veel jaar weer wolven. En ze hebben zelf voor pups gezorgd. Heel erg gaaf.
Dit geeft toch wel aan de de Veluwe een heel mooi gebied is en ook de potentie heeft om dit soort dieren een thuis te kunnen geven. Echter is er voor sommige mensen een probleem. En dan niet zomaar iemand. Iemand waarvan je eigenlijk verwacht dat hij wel blij zou zijn met wolven in de Veluwe, namelijk de directeur van de Veluwe. Zie onderstand filmpje:

Ja, je verwacht het niet, maar de directeur van de Veluwe vindt dat de wolf voor de disbalans zorgt. Ik vind die directeur eigenlijk de grootste disbalans die er rondloopt in het gebied. Hoe ik het zie
is dat er op de Veluwe ieder jaar een flink aantal dieren afgeschoten moeten worden om de balans te houden in het systeem. Er lopen namelijk geen grote roofdieren rond die de herten en zwijnenpopulatie binnen de perken houden. Dus om het in evenwicht te houden, worden er ieder jaar dieren afgeschoten. Hier heb ik ansich geen problemen mee. Dit is het meest natuurlijk stukje vlees wat je in de wereld kunt vinden. Heeft een fijn leven gehad en er zit geen rotzooi in. Maar! Nu is er een roofdier die balans in het systeem gaat brengen. En dan moet hij weg? Dit ruikt voor mijn neusgaten erg naar jagerslobby. Helemaal niet naar dat de moeflon beschermd moet worden. Dit zal ongetwijfeld ook het geval zijn, maar het klinkt in mijn oren meer als drogreden. Dit komt vooral door het verhaal over het onnatuurlijke gedrag van de wolf wat uit het filmpje naar voren komt. Hij loopt namelijk door woonwijken. Wow. Veel andere keuze is er verder niet Meneer de directeur. In het grootste deel van Nederland heeft de wolf de keuze uit kaal weiland of bebouwde kom. En om in een natuurgebied te komen, moet je minimaal door de leegte heen die weilanden heet of de bebouwde kom. Onnatuurlijk gedrag noemt de directeur dat. De directeur van het grootste natuurpark van Nederland.

Dan kun je natuurlijk zeggen dat er in Nederland geen plek is voor wolven. We hebben immers vrijwel alleen weilanden en dorpen. Waar zou de wolf dan heen moeten? De Veluwe is blijkbaar een prima plek, want ze hebben gewoon even 3 pups op de aarde gezet. Dat gaan ze niet doen als alles niet naar wens is.

Ik weet gewoon niet eens wat ik er verder over moet zeggen. Ik vind echt super triest. Dit is dan de directeur van de Veluwe. Iemand die trots als een pauw zou moeten zijn dat hij verdomme wolven heeft in zijn gebied. Dat is toch een ultieme kroon op je gebied? Een van de meest prachtige natuurgebieden van Nederland. Maar nee, hij is bang dat zijn schapen uitsterven. Hij is er zelfs zeker van. Maar hoe ziet hij dit uberhaupt voor zich? Er leven naar schatting 200 moeflons op de Veluwe en er zijn wel 2 hele wolven met 3 pups. Hoe gaan 5 wolven 200 moeflons opeten? Lopen zij rond met machinegeweren en jagen zij actief op die arme ongelukkige moeflons? Richten zij een anti moeflonpartij op en proberen zij steun te verkrijgen bij de wilde zwijnen? Hoe ziet die man dit? Krijgen moeflons geen kinderen? Of zijn ze allemaal steriel? En er loopt toch ook nog zat anders wat de wolf kan eten. Of eten ze puur alleen moeflonvlees? Ze zullen best wel moeflons eten, maar het lijkt mij niet dat dit kleine groepje wolven zomaar 200 moeflons op eet. En hoe houden ze nu de moeflonpopulatie op stand dan? Ik gok door jacht. Hmm. Denken jullie wat ik denk? Gelukkig mogen ze op de wolf niet jagen. Dat is een beschermde diersoort en die mag je niet zomaar afschieten. Dan moet je wel met een hele goede reden komen. En die toestemming ga je niet krijgen met je uitgezette moeflon.

Zoals ik al zei, dit ruikt heel erg naar jagerslobby. Als er nu een groot roofdier als de wolf op de Veluwe woont, dan is er aanzienlijk minder te jagen. Ze eten natuurlijk een deel op, maar ook de dieren voelen de dreiging en zullen minder jongen groot produceren. Dat zijn dus al twee manieren waarop er minder te schieten valt.

Kortom. Ik ga de komende jaren niet meer naar de Veluwe. Al zou ik graag de wolf in Nederland met eigen ogen aanschouwen, een park waar zo iemand aan het roer staat, ga ik niet met mijn centen steunen. Je moet namelijk betalen om de Veluwe binnen te komen. Dat is op zich een prima idee, maar als ik het iemand niet gun, dan is het die “jachtdirecteur” van de Veluwe. Die met die veel te lange titel, die werkelijk nog veel langer is; ‘Parkdirecteur Seger baron van Voorst tot achteren te weinig verstand en nog veel minder respect voor de schoonheid die natuur werkelijk heeft’.